De spiegel gespiegeld

"Aad, jij spiegelt altijd de anderen. Ik wil je nu vragen zelf voor de spiegel te gaan staan en jezelf te spiegelen?" Dat is de opdracht die mijn collega trainer Nathalie Bikkel mij geeft tijdens een intervisie bijeenkomst.

Daar sta ik. Voor een balletspiegel. "Wat zie je?" vraagt ze. Ik zie mezelf. Het complete plaatje. Een goeie kop. De kilo's zijn eraf. Mooi hemd. Daar kan ik wel mee leven.... Na een tijd in volle tevredenheid mezelf te hebben bewonderd, ontdek ik dat mijn voeten best dicht bij elkaar staan. Hmmm. Die basis lijkt ineens te klein. Ik zet mijn voet een stapje opzij en ik word warempel een ander mens. Mijn basis breder, mijn borst opent zich. Ik kijk meer open naar de wereld. Meer zelfvertrouwen. Meer rust.

Het is wel een beetje onwennig om het nu vol te houden. Ik voel me ineens een patser. Een aansteller. Een pauw met zijn veren overeind.

Ik zit nu achter de computer en schrijf met rechte rug. Voeten als basis plat op de grond. Net iets uit elkaar. Borst vooruit en ik tik net effe harder op dat toetsenbord dan voorheen. Hmmmm, dat ga ik nog effe volhouden.